Al 3 dagen aan het beeldhouwen in hout. De eerste 2 dagen werken we met de hand, met gutsen, een klopper en raspen. In een ruimte met een houtkachel, waar ik natuurlijk graag dichtbij sta. Ik zorg voor handschoenen, mijn haren in een staart en opletten op de afstand tot elkaar.
Maar het wordt fysiek te zwaar, 3 dagen achter elkaar, mijn lijf sputtert tegen. Daarom mag ik in de ruimte ernaast verder werken met elektrische apparaten, natuurlijk netjes de oordoppen op. Eerst met wat gutsen, wat gaat dat fijn. Ik durf weer, het gaat vooruit. Daarna met een haakse slijper met een raspschijf erop om het sneller te schuren. Omdat ik in een koudere ruimte ben gaan werken, heb ik een extra vest aangetrokken, met capuchon, met een touwtje door de capuchon….
De eerste schrik kwam toen ik ineens met een apparaat in mijn handen stond met een blauw touwtje om de as gewikkeld, een sneetje in mijn kin en een plek die zeker blauw zou gaan worden. De echte klap kwam later, toen ik me besefte wat had kunnen gebeuren als ik wel de automatische stand van het apparaat had gebruikt, als het touwtje niet was afgebroken, als ik geen engeltje bij me had gehad….